- lucrifacio
- lū̆crĭfăcĭo, fēci, factum, and in pass., lū̆crĭfīo, factus, fieri (also separately:I.
licet lucri dotem faciat,
Dig. 11, 7, 29:me esse hos trecentos Philippos facturum lucri,
Plaut. Poen. 3, 5, 26; id. Most. 2, 1, 7; id. Pers. 4, 4, 117; id. Truc. 3, 2, 22; usu. written as two words in recent edd. of Cic., etc.), 3, v. a. [lucrum facio], to gain, win, acquire, get (as profit).Lit.:II.pallium lucrifacere,
Petr. 15; Mart. 8, 10:quid si ostendo in hac una optione lucri fieri tritici modios centum?
Cic. Verr. 2, 3, 46, § 111:pecuniam lucri factum videtis,
id. ib. 2, 3, 75, § 174.—Trop.:quod lucrifecerunt hoc nomen turdi,
have appropriated, acquired, Varr. R. R. 3, 4: suum maleficium existimabant se lucrifacere, that they would escape the punishment of their fault, would get off with impunity, Auct. B. Hisp. 36:injuriam,
to commit with impunity, Plin. 7, 39, 40, § 129:traduc equum ac lucrifac censoriam notam,
i. e. think yourself lucky that you have escaped it, Val. Max. 4, 1, 10.— Neutr.:lucrifecit,
made a profit, Mart. 8, 10.
Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. Charlton T. Lewis, Ph.D. and Charles Short. 2011.